Jad pszczeli

Jad pszczeli powstaje wskutek połączenia się w zbiorniku jadowym wydzielin

dwóch gruczołów jadowych (jednego zasadowego, drugiego kwaśnego),

znajdujących się na odwłoku pszczoły.

"Dorosła" pszczoła posiada w swoim zbiorniku jadowym około 0,3mg płynnego jadu.

Za pomocą żądła umieszczonego na odwłoku

pszczoła wstrzykuje jad w ciało przeciwnika.

Chcąc się uwolnić, wyrywa sobie żądło i kaleczy odwłok. Rana jest śmiertelna.

Skład jadu pszczelego

Głównym składnikiem jadu pszczelego (ok. 50% suchej masy)

jest melityna, polipetyd o łańcuchu złożonym z 26 aminokwasów.

Ponadto jad pszczeli zawiera apiminę (polipetyd złożony z 18 aminokwasów),

enzymy fosfolipazę A i hialuronidazę oraz histaminę.

Właściwości lecznicze jadu pszczelego

Ważnym elementem leczniczego działania jadu pszczelego jest zdolność pobudzania

do tworzenia się w organizmie kortyzolu.

Nie wywołuje on przy tym skutków ubocznych, jakie mogą wystąpić przy tradycyjnym

stosowaniu sztucznego kortyzolu.

Ponieważ jad pszczeli sprzyja tworzeniu się czerwonych krwinek (hemoglobiny),

stosuje się go przeciw anemii. Dzięki działaniu bakterio- i wirusobójczemu zwalcza

brodawki oraz półpasiec. Ponieważ jad pszczeli zawiera również enzym hialuronidazę,

można za jego pomocą zmniejszać blizny.

Jad pszczeli wzmacnia serce, krążenie, układ nerwowy i mięśnie,

a także hamuje nadmierny podział komórek, przeciwdziałając tym samym

tworzeniu się guzów.